آغاز یک عصر تازه از انرژی در فضا
در یکی از بلندپروازانه ترین پروژه های تاریخ بشر، چین و روسیه رسماً با امضای یک یادداشت تفاهم تاریخی، گام بلندی به سوی ساخت اولین نیروگاه هسته ای در سطح ماه برداشتند. این توافق، نه تنها نمادی از همکاری های علمی و فضایی دو قدرت بزرگ دنیاست، بلکه نقطه ی عطفی در زمینه بهره برداری پایدار از منابع انرژی در خارج از زمین به شمار می رود.
هدف: تامین انرژی ایستگاه تحقیقاتی بین المللی ماه (ILRS)
این نیروگاه قرار است برق مورد نیاز ایستگاه تحقیقاتی مشترک بین المللی در ماه، موسوم به ILRS (International Lunar Research Station) را تأمین کند. طبق برنامه ریزی ها، این پروژه باید تا سال 2036 تکمیل شده و به بهره برداری برسد.
ایستگاه ILRS، طرحی جاه طلبانه است که قرار است سکوی پرتابی برای آینده ی تحقیقات فضایی، ماموریت های علمی و شاید سکونت انسان در ماه باشد. تأمین برق پایدار و قدرتمند، قدم نخست برای تبدیل ماه به یک پایگاه فضایی جدی است.
رآکتور هسته ای؛ تماماً خودکار، بدون حضور انسان
«یوری بوریسوف»، رئیس آژانس فضایی روسیه (Roscosmos)، در سخنانی اعلام کرده که این رآکتور هسته ای به طور کامل خودکار خواهد بود و نیازی به حضور انسان برای ساخت یا راه اندازی ندارد. این امر، یکی از مهم ترین مزایای پروژه محسوب می شود، چراکه محیط ماه به شدت خشن و خطرناک است و ساخت چنین تأسیساتی به صورت دستی یا با حضور انسانی، هزینه بر و بسیار پیچیده خواهد بود.
وی همچنین افزود که بخش زیادی از فناوری های مورد نیاز برای این مأموریت قبلاً توسعه یافته و آماده بهره برداری هستند.
اهمیت استراتژیک و علمی این پروژه
ساخت رآکتور هسته ای روی ماه، فراتر از یک دستاورد فنی است. این پروژه:
گامی مهم در استقلال انرژی فضاپیماها و ایستگاه های فرازمینی محسوب می شود
زمینه ساز سفرهای طولانی تر و ماندگارتر انسان به ماه و مریخ خواهد بود
الگویی برای ساخت تأسیسات انرژی در محیط های بی جان و دورافتاده است
و قدرت نمایی علمی و ژئوپولیتیکی چین و روسیه در برابر رقبای فضایی شان، به ویژه ایالات متحده، تلقی می شود
رقابت برای تسخیر فضا؛ آینده از آنِ چه کسانی خواهد بود؟
این همکاری گسترده بین پکن و مسکو، سیگنالی مهم برای جهان است. در حالی که ناسا بر پروژه های آرتمیس و بازگشت انسان به ماه تمرکز کرده، چین و روسیه دست به پروژه ای زده اند که زیرساخت های ماندگاری برای سکونت و تحقیق را فراهم خواهد کرد.
پرسش کلیدی اینجاست: آیا ساخت چنین رآکتوری می تواند به رقابت های تازه ای در سطح کیهان منجر شود؟ یا مسیر همکاری های علمی بین المللی را هموارتر خواهد کرد؟
نیروگاه هسته ای ماه، دیگر یک رؤیا نیست؛ یک پروژه ی رسمی با برنامه ریزی مشخص و اهداف بلندمدت است. اگر همه چیز طبق نقشه پیش برود، تا سال 2036 شاهد افتتاح اولین منبع انرژی هسته ای بر سطح ماه خواهیم بود؛ نقطه ای تاریخی که می تواند سرآغاز تمدن فضایی آینده باشد.
0 نظر ثبت شده
0 نظر ثبت شده
تمام حقوق محفوظ است
ثبت یک نظر