
این خانه در محله مائوئر هوتونگ، پکن قرار دارد. ساختار کنونی آن شامل پنج فضای باریک با سقف های شیب دار در شمال و جنوب و یک حیاط باریک به طول خانه و عرضی بیش از 3 متر است. با افزودن یک عنصر جعبه ای شکل، سه فضای جدید ایجاد شده است: فضای فرو رفته، فضای بزرگ، و فضای سقفی. این تغییرات نه تنها عملکرد و کاربرد فضاها را گسترش داده بلکه مزایای عملی و عملکردی نیز به همراه آورده است.

ارتباط فضایی
از منظر درک فضایی، تجربه ی یک نواخت اولیه به سه تجربه ی فضایی متفاوت تبدیل شده است که هر یک با فضای اصلی در ارتباط هستند: ارتباط فضایی بین فضای فرو رفته و حیاط اصلی؛ ارتباط بین فضای بزرگ و چارچوب چوبی اصلی؛ و ارتباط بین فضای سقفی و سقف اصلی. این فضاها به صورت یک کل یکپارچه شده و به هم پیوسته اند بدون اینکه از یکدیگر جدا شوند.
استراتژی های طراحی
ایجاد فضای بزرگ و انعطاف پذیر: تبدیل فضای باریک اولیه به یک فضای مربعی بزرگ که کاربردهای چندگانه ای مانند زندگی، نمایشگاه و کار را دارد. این اولین استراتژی برای حل مشکلات موجود بود.
حیاط سه بعدی: با استفاده از سقف شیب دار خانه ی همسایه و ترکیب آن با یک سکوی نیمه مرتفع، یک چشم انداز آرام و گسترده ایجاد شده که به آسمان امتداد می یابد. دو سقف شیب دار به عنوان کانال هایی برای جریان دیدگاه به داخل خانه عمل می کنند. با فرورفتن و بلند شدن، فضای سه بعدی و جریانی متناوب ایجاد می شود که نور و منظره ی داخل و خارج از اتاق را به چندین رابطه چندبعدی تبدیل می کند. این استراتژی دوم بود که برای حل مسائل فوق به کار گرفته شد.

این پروژه نشان دهنده ی نوآوری و خلاقیت در استفاده از فضاهای محدود و تغییر آنها به فضاهایی پویا و چندبعدی است که عملکرد و زیبایی را همزمان به ارمغان می آورد.
منبع:آرچی دیلی
ثبت یک نظر