طراحی اقامتگاه های سبک واقع در محیط طبیعی
ساخت یک غرفه برای اسکان دو سوئیت مهمان و یک اقامتگاه برای سرایدار در زمینی که پیش تر توسط محل سکونت اصلی و یک منطقه تفریحی اشغال شده بود، چالش های خود را داشت. این زمین دارای شیب تندی بود (حدود 60٪) و گروه مهمی از درختان باید حفظ می شدند. همچنین، نیاز به ایجاد گذرگاهی بین درختان گیلاس در بالا و درختان بومی در پایین منطقه وجود داشت. مهم ترین فاکتور برای تعیین استراتژی طراحی و ساخت، زمان محدود برای تمام مراحل پروژه بود که حدوداً 200 روز بود.
استراتژی ساخت با توجه به محیط طبیعی
فرآیند طراحی با تعریف استراتژی ساخت و ساز هوایی و سبک آغاز شد. این استراتژی متمرکز بر ساخت یک سازه سبک کنار درختان بود تا دخالت حداقلی در توپوگرافی طبیعی داشته باشد. برای این منظور، از یک حجم بالا استفاده شد که توسط یک خط چهار پایه عمیق پشتیبانی می شد. چیدمان این حجم و تقسیم آن به دو قسمت، نتیجه مستقیمی از چیدمان درختان موجود بود.
ارتباط با محیط زیست
با وجود وضعیت مرتفع ساختمان، توجه به ارتباط با مسیرهای پیاده روی موجود وجود داشت. ایجاد مسیرهای پیاده روی برای دسترسی به سوئیت ها و اقامتگاه ها از جمله اقداماتی بود که انجام شد. این مسیرها نقش متعادل کننده و لنگرسازی را ایفا می کردند.
مصالح ساختمانی و ساخت سبک
تقاضای بالقوه برای ساخت و ساز سبک، اعم از سرعت اجرا و سبکی، به تعریف تمامی سیستم های ساختمانی کمک کرد. استفاده از مصالح مناسب از قبیل کفپوش، دیوارها، سقف، و نماهای آلومینیومی به ساختمان زیبا و کم ترین دخالت در محیط طبیعی کمک کرد.
نما و طراحی محیطی
تفاوت هایی در نمای خارجی و داخلی ساختمان انجام شد. این تفاوت ها به دلیل محیط اطراف ساختمان بود. استفاده از نوارهای چوبی در نمای جلو و رنگ گرافیت در نمای عقب، با توجه به محیط اطراف انجام شد. همچنین، در نمای جلو از اشتراک با درختان گیلاس در زمان شکوفه دهی استفاده شد تا تجربه زیبای این دوره به شکل خاصی ادامه یابد. در نمای پشتی، سایه دهی از درختان بومی به خوبی به کار برده شد، تا هماهنگی با محیط زیست حفظ شود.
0 نظر ثبت شده
0 نظر ثبت شده
تمام حقوق محفوظ است
ثبت یک نظر