پنجره های بینهایت
این خانه، با داشتن سطوح و پنجره های بیشتر از یک خانه معمولی، از نمای بیرونی به نظر بسیار بزرگتر و همزمان کوچکتر از انتظار است.
طراحی خارجی و داخلی
در نمای بیرونی، هیچ یک از دیوارها مات نیستند. به جای آن، دنباله ای از دیوارهای آجری شیشه ای عرضی در هر سطح فضاها را تقسیم می کند و در عین حال نگاهی مبهم از یکی به سطح بعدی فراهم می کند. در طبقه بالا، فضاهای اصلی زیر یک سقف طاق دار قرار گرفته اند که تنها استثنا در سیستم سختگیرانه ی خانه است.
سیستم معماری و طراحی فضا
شبکه نما، ساختار پلان و سیستم فضایی کلی مانند یک دستگاه پارامتریک به هم وابسته هستند. هر عنصر در این سیستم جهانی است و بارها تکرار شده است؛ از دیوارها و درها تا پنجره ها و نرده ها. معیارهای متریال های مختلف (مانند آجر شیشه ای 20×20 سانتی متر و کاشی های مرمر 30×30 سانتی متر) به مجموعه ای از قوانین خاص کمک می کنند که هر اتاق را یکنواخت می سازد و روابط منسجمی بین فضاهای داخلی و خارجی برقرار می کند.
جمع بندی کلی
این خانه یک پروژه کاربردی است که درک مفهوم آن آسان نیست و ساکنان را مجبور می کند که معنا و کاربرد آن را کشف کنند. این پروژه بیشتر شبیه یک معادله ریاضی در شکل فیزیکی است تا یک خانه معمولی. تصمیمات عملی، اخلاقی یا زیبایی شناختی و حتی استفاده ی روزانه از این فضا به واقعیت انتزاعی و در عین حال ملموس این خانه کمک می کنند.
منبع:آرچی دیلی
0 نظر ثبت شده
0 نظر ثبت شده
تمام حقوق محفوظ است
ثبت یک نظر