طراحی خانه ای با ارتباطات انسانی در حومه توکیو

پروژه طراحی اقامتگاهی کوچک برای یک زوج جوان، در منطقه ای مسکونی و پرتراکم در حومه توکیو، با چالشی منحصر به فرد روبرو بود. در این منطقه، دیوارهای بیرونی خانه ها و حصارها به گونه ای ساخته شده اند که ارتباط انسانی بین خانه ها و خیابان را از بین می برند. با این حال، این پروژه تلاشی برای ایجاد فضایی مشترک و روان با محیط اطراف بود.

بهره گیری از فضای محیط اطراف

در این پروژه آزمایشی، هدف اصلی طراحی خانه ای بود که بتواند فضای خیابان های جلویی را به محل ساختمان بیاورد و با افزودن یک خانه جدید، محیطی نو خلق کند. این خانه با محدودیت های یک ساختمان کوچک در حومه شهر و حجم محدودی که توسط نمای بیرونی تعریف شده بود، طراحی شد. به همین دلیل، تلاش شد تا از فضای داخلی و خارجی به بهترین نحو ممکن استفاده شود.

طراحی داخلی و خارجی خانه

این خانه دارای گاراژی باز است که به خیابان متصل می شود و پشت آن حیاطی دو طبقه قرار دارد. گاراژ به یک دهانه باریک حیاط جلویی منتهی می شود که از سه طرف محصور و از یک طرف باز است. این حیاط به عنوان منطقه ای حائل بین خیابان بیرونی و فضای خصوصی داخل خانه عمل می کند. از طریق حیاط جلو، فضاهای داخلی و خارجی به طور متناوب در معرض دید قرار می گیرند.

تجربه فضایی منحصر به فرد

طراحی این خانه به گونه ای است که وقتی کسی از طبقه دوم به پایین نگاه می کند، مناظر داخلی و خارجی را به صورت متناوب تجربه می کند. این طراحی باعث می شود احساس فاصله از فاصله واقعی متفاوت باشد و این تجربه به گونه ای است که بسیار طولانی تر به نظر می رسد.

لایه های مختلف فضایی

در این خانه، فضای خاصی به چشم نمی خورد، بلکه چهار لایه با شخصیت های مختلف وجود دارد. از جمله فضایی مانند یک کوچه، فضایی شبیه یک غار منحنی که می تواند به عنوان اتاقی بزرگ با سقف بلند عمل کند و مکانی مانند یک عرشه شناور برای مشاهده نمای ساختمان های بلند.

تعامل با خیابان و ایجاد توهم فضایی

حجم خارجی شیبدار پشتی این خانه، دو مکان کوچک برای تعامل با خیابان تشکیل می دهد. شیب جزئی دیوار شرقی و پلان تغییر شکل داده شده، چشم انداز فرد را مخدوش کرده و از درک صحیح حجم جلوگیری می کند. این توهم باعث نوسان در ادراک فضایی و تغییر در درک ابعاد عمودی و افقی می شود.

تجربه فضایی متفاوت با ایستادن در نقاط مختلف

ادراک فضا در این خانه بسته به موقعیت ایستادن فرد متفاوت است. با ادامه و لایه بندی فضاهایی با ویژگی های مختلف، فرد احساس فیزیکی و روانی فاصله را تجربه می کند. این شکاف در تجربه فضاهای مختلف با گذر زمان، چارچوب فضاهای محدود را گسترش می دهد.

نتیجه گیری

پروژه طراحی این خانه در حومه توکیو، تلاشی نوآورانه برای ترکیب فضای داخلی و خارجی به شکلی هماهنگ و ایجاد ارتباطی نو با محیط اطراف بود. این طراحی با بهره گیری از فضاهای مختلف و ایجاد توهمات فضایی، تجربه ای منحصر به فرد و متفاوت از فضا را برای ساکنان و بازدیدکنندگان فراهم می کند.