طراحی مدرسه شیانلین: بررسی مدرسه عمومی

پیشینه و تاریخچه

 سیستم آموزش عمومی (Общеобразовательная) که توسط اتحاد جماهیر شوروی (USSR) پس از تأسیس جمهوری خلق چین معرفی شد، برای مدت زمان زیادی تحت مدیریت غیر متمرکز دولت مرکزی قرار داشت. مدارس ابتدایی و متوسطه در مناطق مختلف توسط نهادهای محلی سرمایه گذاری می شدند. در سال 1985، آموزش اجباری به یک برنامه دولتی تبدیل شد و در سال بعد، کشور وارد مرحله مهم "آموزش اجباری نه ساله" شد. در نتیجه، استانداردهای ساخت مدارس برای مدتی بر اساس اطلس های کد معماری مدارس که توسط دفاتر طراحی استاندارد یا مؤسسات معماری استان های مختلف ارائه می شد، شکل گرفت.

تمرکز بر عموم

 طراحی مدرسه شیانلین توسط معماران یانفی بر مبنای "مدرسه عمومی" استوار بود. در دوره های سختی اقتصادی و کمبود امکانات مکانیکی و برقی، توجه اصلی به ساخت اقتصادی و بحث های پیرامون ویژگی های فیزیکی پایه ای واحدهای کلاس درس مانند نورگیری، تهویه، کنترل دما و صدا بود. این طراحی به نیازهای فیزیکی و ایمنی روانی دانش آموزان در سال های نوجوانی پاسخ می داد و در عین حال به تعداد زیاد دانش آموزان در کلاس ها توجه داشت. به دلیل مقیاس کوچک و متوسط مدارس و چیدمان خطی ساختمان ها حول زمین بازی، رابطه نزدیک بین فعالیت های تفریحی دانش آموزان و زمین بازی ایجاد می شد. این رابطه در بسیاری از عکس های گروهی ثبت شده و خاطره جمعی آن دوره را شکل داده است.

تحولات و کدهای طراحی: با معرفی طراحی معماری برای مدارس ابتدایی و متوسطه در سال 1986، عملکرد پایه ای مرتبط با "عمومیت" وارد عموم شد و تمرکز طراحی به تدریج به بحث های فرمی تغییر کرد. این تغییر در سری مسابقات و آنتولوژی های مربوط به مدارس که در همان زمان منتشر شد، نیز قابل مشاهده است. پس از معرفی سیستم مالیاتی جدید در سال 1994، مدل مالی مبتنی بر زمین توسعه مناطق جدید را تسریع کرد و موجب شهرنشینی سریع و هجوم گسترده جمعیت روستایی به شهرها شد. کاهش تعداد کودکان مدرسه ای در مناطق روستایی در اواخر دهه 1990 منجر به سیاست تعطیلی مدارس محلی شد که در سال 2001 به صورت رسمی در سراسر کشور اجرا شد. این سیاست تحت اصل بهینه سازی تخصیص منابع آموزشی، به گسترش غیرمستقیم اندازه مدارس و ورود مدارس بزرگ و پرآوازه منجر شد.

طراحی مدرسه شیانلین نمونه ای از تلاش برای حفظ و ارتقاء استانداردهای آموزشی در کنار توجه به نیازهای فیزیکی و روانی دانش آموزان است. این مدرسه با بهره گیری از اصول معماری و طراحی روز، تلاش دارد تا فضایی مناسب و ایمن برای یادگیری و رشد دانش آموزان فراهم کند.

منبه:آرچی دیلی